Irlandia Północna

Irlandia to jedna wyspa, która dzieli się na cztery prowincje – Ulster, Munster, Leinster, Connaugh.

W wyniku wojny o niepodległość w 1921 roku Irlandia została podzielona na dwie części – Wolne Panstwo Irlandzkie (pozniejsza Republika Irlandzka) oraz Irlandię Północną, podlegającą Wielkiej Brytanii. Sześć z dziewięciu hrabstw północno-wschodniej prowincji Ulster pozostało przy Zjednoczonym Królestwie. Ponieważ większość tej prowincji była protestancka, w większości byli to również potomkowie szkockich i angielskich osadników, nie chcieli oni zatem mieszkać w katolickiej Irlandii. Wewnętrzny podział Irlandii Północnej na protestantów i katolików odbił się jednak brutalnym echem w historii Irlandii oraz Wielkiej Brytanii.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii przyskarbiło sobie terytorium Irlandii, w którym znajdziemy wiele pięknych miejsc. Najbardziej znane hrabstwa takie jak Antrim i Down wraz ze stolicą  w Belfaście przyciągają co roku rzesze turystów.

Odkąd mieszkam w Irlandii starałam się trochę dowiedzieć o historii tego kraju. Czasami też pacjenci  opowiadali mi różne historie. Na Rte1 (kanał telewizyjny) chyba zaraz po wiadomościach, nie pamiętam bo zazwyczaj oglądam to w pracy (nie mam tv w domu) leci krótki dokument, fragmenty historyczne Irlandii. Taki krótki powrót do przeszłości. Jednak najlepiej jest zrozumieć zwiedzając te miejsca.

Jeśli ktoś, tak jak ja nie ma własnego środka transportu a bardzo chciałby zobaczyć kawałek Irlandii, nie jest to najmniejszym problemem. Znaleźć można wiele biur podróży, które organizują przejazdy po całej Irlandii, teraz nawet oferują się polscy przewoźnicy, wystarczy wujek dobra rada google.

Ja wybrałam się w podróż wraz z biurem daytours.ie, które ma w swojej ofercie min. Exploring Ireland’s Wonders czyli Cliffs Of Moher, Giants Causeway, The Boyne Valley, Hook Head Lighthouse, Rock Of Cashel, Connemara National Park, Belfast Peace Wall.

Miejsce wyjazdu – Dublin Suffolk Street

Spotkanie  6:30am

Ceny €65 Dorosły , €60 Student, €32.50 Dziecko, Free Dzieci poniżej 5 lat

Trasa ta obejmuje jeszcze kilka ciekawych miejsc 🙂

Do Dublina przyjechałam dzień wcześniej i zostałam w hostelu, koszt za noc 8 €.

 

 Giant’s Causeway

Odkąd przyjechałam do Irlandii bardzo chciałam pojechać do Antrim zobaczyć Groblę Olbrzyma!!!

Grobla Olbrzyma zwana również Drogą Olbrzymów … po irlandzku Clochán na bhFómharach. Dzieło natury przyciągające ciekawskich jest formacją skał bazaltowych, pochodzenia wulkanicznego, które zastygły w formie przypominającej bloki o bardzo regularnych kształtach.

Oczywiście takie ciekawe miejsce wiąże się również z jeszcze ciekawszą legendą … i chyba dzięki tej legendzie zaintrygowało mnie to miejsce

 … a legenda mówi, że Groblę wybudował olbrzym znany jako Fingal lub Finn McCool. Grobla miała mu ułatwić przechodzenie do Szkocji, gdzie  mieszkała jego ukochana.

Inna wersja legendy głosi, że Groblę wybudował olbrzym Finn MacCumhaill (Finn McCool) przywódca wojowniczej bandy Fianna, który chciał przejść do Szkocji suchą stopą i tam pokonać szkockiego olbrzyma. Jednak, gdy przeszedł i zobaczył, jak wielki jest szkocki olbrzym, spanikował i uciekł do Irlandii. Tam  z pomocą swojej żony przebrał się dla niepoznaki za dziecko. Gdy szkocki olbrzym przybył do Irlandii i zobaczył olbrzymich rozmiarów „dziecko”, przeraził się. Jeśli tak duże jest dziecko, to jak wielki musi być dorosły. Uciekł więc do Szkocji a po drodze porąbał Groblę by Irlandczyk nie mógł za nim wrócić.

Jak już pisałam wcześniej po drodze na Groblę Olbrzyma zatrzymaliśmy się w kilku ciekawych miejscach.

Whitepark Bay

Tutaj bus zatrzymał się na chwilkę tak samo jak i przy tej przystani. W czasie całodniowej podróży dobrze jest wysiąść na chwilę i odetchnąć świeżym powietrzem.

 

Carnlough Harbour

St. Gobban’s Church, Portbraddan

Najmniejszy kościół w Irlandii (32 sq.ft). Szkoda, że był zamknięty.

 

St. Patrick’s Church, Glenarm (1769r.)

Carrick-a-Rede Bridge

Ok 1,5 km na wschód od Ballintoy znajduje się wiszący most linowy Carrick-a-Rede. Most ten został zawieszony przez rybaków na wysokości około 30 metrów a długość jego wynosi prawie 20 metrów.  Jeśli ktoś się wybiera właśnie tam, ostrzegam, wietrzysko tam daje czadu! Za przeproszeniem „pizga jak na Uralu”.

Dla ciekawostki dodam, że wiele ujęć trzech sezonów serialu Gry o Tron kręcono w Irlandii Północnej. Fani serialu rozpoznają to miejsce jako The Stormland (Larrybane, Carrick-a-Rede). Dzikie zakątki północno-wschodnich krańców wyspy takie jak jaskinie Cushendun czy Morze Irlandzkie oblewające słynną Drogę Olbrzymów były tłem kluczowych scen drugiej serii.

Belfast

Jest parę miejsc w Belfaście, które bardzo bym chciała odwiedzić np. Muzeum Titanica. Tam jednak muszę wybrać się kiedy indziej.

Przejeżdżając się po Belfaście wszędzie widać obrazy ścienne tzw.  murale oraz flagi i hasła antybrytyjskie.

By lepiej poznać historię murali warto wynająć Czarną Taksówkę za 20 £ (cena zależy od ilości osób)  oferującą  przejazd po dzielnicach miasta wraz z przewodnikiem  …. na poniższym zdjęciu jest ich reklama (czarno-biały mural). BARDZO POLECAM, kierowca obwozi w najciekawsze miejsca i opowiada całą historię związaną właśnie z muralami. Historie o muralach pomogły mi zrozumieć ich sensi i jak wiele one znaczą dla mieszkańców.

Mnie osobiście zainspirował film Jima  Sheridana „W imię ojca”, akcja filmu toczy się właśnie w Belfaście na poczatku lat 70-tych i oparta jest na prawdziwych wydarzeniach ps. jeden z moich ulubionych filmów, muzyka Bono U2!!!

Główny bohater wraz z przyjaciółmi a potem rodzina zostaje oskarżony o współpracę z IRA, dlatego też z ciekawości chciałam choć  trochę poznać ten konflikt (chyba go sobie zaraz po raz kolejny oglądnę).

Tak więc aby zrozumieć murale należy bardziej przyjrzeć się właśnie historii wewnętrznego podziału Irlandii Północnej i okresu zwanego „The Troubles” czyli początku lat 60-tych.

Głównymi przyczynami konfliktu była chęć zjednoczenia należącej do Wielkiej Brytanii prowincji z niepodległą Republiką Irlandii przez irlandzkich nacjonalistów i republikanów (głównie katolików), przy jednoczesnym dążeniu unionistów (głównie protestantów) do pozostania w granicach Zjednoczonego Królestwa. Protestanci byli uprzywilejowaną grupą, otrzymywali lepszą pracę, płacę czy kredyt. Katolicy byli gorzej opłacani a w większości była to grupa bezrobotna, pozbawiana praw obywatelskich jak i nawet praw człowieka. Protestanckie władze tak manipulowały układem okręgów głosowania, aby katolicy nie mieli szans wprowadzić swoich przedstawicieli do władz.

W tym czasie w Derry powstało Północno-Irlandzkie Stowarzyszenie Praw Obywatelskich (NICRA) domagające się równouprawnienia. Doprowadziło to do zamieszek i walki zbrojnej tzw. „Oblężenie Derry”. Wydarzenie z 1972 roku znane jako „Bloody Sunday” spowodowało klęskę pokojowej drogi domagania się swoich praw przez katolików (NICRA). Irlandzka Armia Republikańska (IRA) wszczęła walki o prawa ludności republikańskiej. Rozpoczęły się walki zbrojne, zamachy bombowe, ataki snajperów i walki uliczne, w których ginęły również bezbronne przypadkowe osoby. W odpowiedzi na konflikt Wielka Brytania wysłała do Irlandii Północnej wojska a protestanci wewnątrz kraju tworzyli własne bojówki przeciwko IRA (m.in. UVF-Ochotnicze Siły Ulsteru; UFF- Bojownicy o Wolność Ulsteru; UDA – Stowarzyszenie Obrony Ulsteru).

Belfast oraz Derry były najważniejszym polem walki. Symbole walk można zaobserwować w tych miastach między innymi w postaci murali, flag czy miejsc pamięci.

Głównymi dzielnicami w Belfaście, w których dochodziło do walk były przede wszystkim Falls oraz Shankill. Tam też znajduje się mur oddzielający obie społeczności zwany „Linią Pokoju” (na zdjęciu powyżej).

W 1998 roku po wielu walkach, atakach bombowych i zabójstwach, gdy żadna ze stron nie dawała za wygraną, zdecydowano się na zaprzestanie przemocy i rozpoczęcie rozmów. Porozumienie stron nazywane „Porozumieniem Wielkopiątkowym” przywróciło spokój w Irlandii Północnej. Zaczęto tworzyć mieszane struktury władzy oraz zwolniono więźniów politycznych. Różnice i podziały społeczeństwa zaczęły powoli zanikać. Pomimo podpisania porozumienia pokojowego nadal jednak dochodzi do sporadycznych aktów przemocy, na ten czas brama „Lini Pokoju” zostaje zamknięta aby załagodzić konflikty.

W ciągu trwającego trzy dekady konfliktu zginęło ponad 3500 osób.